Aku mangan ra njaluk kowe Sing ngopeni aku du kowe Urusono uripmu dewe dewe
Jamane jan wis jaman edan Salah bener dadi omongan Padahal sifate dewe rung mesti karuan
Aku mangan ra njaluk kowe Sing ngopeni aku du kowe Urusono uripmu dewe dewe
Lucune urip jaman saiki Lakon bener diseriki, kleru sitik dimusuhi Ono meneh cerito wong ra kenal Dicurhati konco dolan Iso iso melu urusan sing dek’e ora pahamiki uripku, iki lakuku Opo urusanmu melu melu permasalahanku Opo kowe pancen ngeroso nek kowe bener dewe Kowe sing apik dewe, wani mbiji kanca-kancane
Jamane jan wis jaman edan, salah bener dadi omongan Padahal sifate dewe rung mesti karuan Aku mangan ra njaluk kowe, sing ngopeni aku du kowe Urusono uripmu dewe dewe
Ra nang kono, ra nang kene, anane dirasani Lakon bener lakon kleru kabeh do disengiti Endi sing tonggo, endi sing konco, jebulane mung podo Kabeh sing tak lakoni tetep do dianggep olo
Ayo coba dandanono uripmu dewe dewe Ayo coba benahono sifat elekmu dewe dewe Rasah mikir elekke tonggo lan konco koncone Ojo ngeroso nek awakmu paling bener dewe
Ayo ndang didandani, koreksi diri sendiri Urip luwih becik saling melengkapi
Jamane jan wis jaman edan, salah bener dadi omongan Padahal sifate dewe rung mesti karuan Aku mangan ra njaluk kowe, sing ngopeni aku du kowe Urusono uripmu dewe dewe
Jamane jan wis jaman edan, salah bener dadi omongan Padahal sifate dewe rung mesti karuan Aku mangan ra njaluk kowe, sing ngopeni aku du kowe Urusono uripmu dewe dewe